Eşimle ben tayinlerle birçok il ilçe dolaştıktan sonra, tayinle Manisa’ya geldik. Eşim polis, ben öğretmendim. Önce ben emekli oldum, birkaç yıl sonra da eşim…Oraya yerleştik. Bu arada oğlumuz evlendi, kızım nişanlandı, her şey çok güzeldi. İşleri gereği çocuklar ayrı şehirlere gittiler. Tatillerde, bayramlarda bir araya gelip, hasret gideriyorduk. Bu mutluluk çok uzun sürmedi. Hani dünya bir imtihan sahnesidir ya, benim payıma da o k’ötü hastalık düştü. Halsizlik, iştahsızlık, çabuk yorulmalarla başlayan şikâyetlerim, aslında bedenimi saran k’ötü t’umörün işaretleriymiş. hayatımı alt üst etmişti. Öyle çaresiz, öyle halsizdim ki… Ne yapacağımı bilemiyor, benliğimi saran bu berbat durumdan biran önce kurtulmak istiyordum. Hastalığımın altıncı ayında , tahlil sonuçlarını alıp eve geldiğimde…., koridorda valizler gördüm. Eşime sorduğumda neye uğradığımı ş’aşırdım. Kısacası eşim o’lumcül hastalığı olan bir kadınla uğraşmak istemiyordu. 28 yıllık eşim, bana hiç beklemediğim ağır bir darbe v’urup gitti. Telefonla hastaneye çağrıldım. Tahlillerle ilgilidir diye gittiğimde, hayatımın ş’o’kunu yaşadım. Sebep çok başkaymış. Devamında gözyaşlarınızı tutamayacaksınız..Devamını Okumak İçin..Ayrıntılar diğer sayfada haberimiz detayındadır..HABERİN DEVAMINI OKUMAK İÇİN FOTOĞRAF ÜZERİNE T’IKLAYINIZ..
